ArgumentRebellion is not justified

Argument
Rebellion is not justified because it teaches others to act similarly (against the rebels).
And for the other instance of attaining sovereignty by rebellion; it is manifest that, though the event follow, yet because it cannot reasonably be expected, but rather the contrary, and because by gaining it so, others are taught to gain the same in like manner, the attempt thereof is against reason.
Hobbes, Lev XV 7
Argument
One cannot refer to the attaining of eternal happiness to justify rebellion.
There be some that proceed further and will not have the law of nature to be those rules which conduce to the preservation of man's life on earth, but to the attaining of an eternal felicity after death; to which they think the breach of covenant may conduce, and consequently be just and reasonable; such are they that think it a work of merit to kill, or depose, or rebel against the sovereign power constituted over them by their own consent. But because there is no natural knowledge of man's estate after death, much less of the reward that is then to be given to breach of faith, but only a belief grounded upon other men's saying that they know it supernaturally or that they know those that knew them that knew others that knew it supernaturally, breach of faith cannot be called a precept of reason or nature.
Hobbes, Lev XV 8
Argument
Rebellion is never justified because one has already invested all of one’s rights in the sovereign.
First, because they covenant, it is to be understood they are not obliged by former covenant to anything repugnant hereunto. And consequently they that have already instituted a Commonwealth, being thereby bound by covenant to own the actions and judgements of one, cannot lawfully make a new covenant amongst themselves to be obedient to any other, in anything whatsoever, without his permission. And therefore, they that are subjects to a monarch cannot without his leave cast off monarchy and return to the confusion of a disunited multitude; nor transfer their person from him that beareth it to another man, other assembly of men: for they are bound, every man to every man, to own and be reputed author of all that already is their sovereign shall do and judge fit to be done; so that any one man dissenting, all the rest should break their covenant made to that man, which is injustice: and they have also every man given the sovereignty to him that beareth their person; and therefore if they depose him, they take from him that which is his own, and so again it is injustice. Besides, if he that attempteth to depose his sovereign be killed or punished by him for such attempt, he is author of his own punishment, as being, by the institution, author of all his sovereign shall do; and because it is injustice for a man to do anything for which he may be punished by his own authority, he is also upon that title unjust. And whereas some men have pretended for their disobedience to their sovereign a new covenant, made, not with men but with God, this also is unjust: for there is no covenant with God but by mediation of somebody that representeth God's person, which none doth but God's lieutenant who hath the sovereignty under God. But this pretence of covenant with God is so evident a lie, even in the pretenders' own consciences, that it is not only an act of an unjust, but also of a vile and unmanly disposition.
Hobbes, Lev XVIII 3
Objection and reply
The sovereign may, granted,do something that is “a breach of trust and of the law of nature”; but this does not justify rebellion.
...It is true that a sovereign monarch, or the greater part of a sovereign assembly, may ordain the doing of many things in pursuit of their passions, contrary to their own consciences, which is a breach of trust and of the law of nature; but this is not enough to authorize any subject, either to make war upon, or so much as to accuse of injustice, or any way to speak evil of their sovereign; because they have authorized all his actions, and, in bestowing the sovereign power, made them their own. But in what cases the commands of sovereigns are contrary to equity and the law of nature is to be considered hereafter in another place.
Hobbes, Lev XXIV 7

Resultaten (Nederlands) 1:

ArgumentOpstand is niet gerechtvaardigd omdat het leert anderen ook (tegen de rebellen) op te treden.En voor het andere exemplaar van bereiken soevereiniteit door opstand; is het duidelijk dat, hoewel het evenement volgen, nog omdat niet redelijkerwijs worden verwacht, maar eerder het tegendeel, en omdat door wint het dus, anderen worden onderwezen te krijgen hetzelfde op dezelfde wijze, de poging daarvan is tegen reden.Hobbes, Lev XV 7ArgumentMen kan niet verwijzen naar de verwezenlijking van eeuwig geluk te rechtvaardigen opstand.Er zijn sommige die verder en zal niet de wet van de natuur als de regels die conduce aan het behoud van iemands leven op aarde, maar aan de verwezenlijking van een eeuwige felicity na dood; aan die ze denken dat kan de schending van verbond conduce, en bijgevolg worden rechtvaardige en redelijke; zo zijn zij die denken het een werk van verdienste om te doden dat, of onttronen, of opstand tegen de soevereine macht gevormd over hen met hun eigen instemming. Maar omdat er geen natuurlijke kennis van man's landgoed na dood, veel minder van de beloning die is dan om te worden gegeven aan schending van het geloof, maar alleen een geloof sloeg op andere mannen zeggen dat ze weten het bovennatuurlijk of die ze kennen die wist ze dat wist dat anderen die wist het bovennatuurlijk, schending van het geloof een gebod van aard of reden kan niet worden aangeroepen.Hobbes, Lev XV 8ArgumentOpstand is nooit gerechtvaardigd omdat een al al iemands rechten in de soevereine investeerde.First, because they covenant, it is to be understood they are not obliged by former covenant to anything repugnant hereunto. And consequently they that have already instituted a Commonwealth, being thereby bound by covenant to own the actions and judgements of one, cannot lawfully make a new covenant amongst themselves to be obedient to any other, in anything whatsoever, without his permission. And therefore, they that are subjects to a monarch cannot without his leave cast off monarchy and return to the confusion of a disunited multitude; nor transfer their person from him that beareth it to another man, other assembly of men: for they are bound, every man to every man, to own and be reputed author of all that already is their sovereign shall do and judge fit to be done; so that any one man dissenting, all the rest should break their covenant made to that man, which is injustice: and they have also every man given the sovereignty to him that beareth their person; and therefore if they depose him, they take from him that which is his own, and so again it is injustice. Besides, if he that attempteth to depose his sovereign be killed or punished by him for such attempt, he is author of his own punishment, as being, by the institution, author of all his sovereign shall do; and because it is injustice for a man to do anything for which he may be punished by his own authority, he is also upon that title unjust. And whereas some men have pretended for their disobedience to their sovereign a new covenant, made, not with men but with God, this also is unjust: for there is no covenant with God but by mediation of somebody that representeth God's person, which none doth but God's lieutenant who hath the sovereignty under God. But this pretence of covenant with God is so evident a lie, even in the pretenders' own consciences, that it is not only an act of an unjust, but also of a vile and unmanly disposition.Hobbes, Lev XVIII 3Objection and replyThe sovereign may, granted,do something that is “a breach of trust and of the law of nature”; but this does not justify rebellion....It is true that a sovereign monarch, or the greater part of a sovereign assembly, may ordain the doing of many things in pursuit of their passions, contrary to their own consciences, which is a breach of trust and of the law of nature; but this is not enough to authorize any subject, either to make war upon, or so much as to accuse of injustice, or any way to speak evil of their sovereign; because they have authorized all his actions, and, in bestowing the sovereign power, made them their own. But in what cases the commands of sovereigns are contrary to equity and the law of nature is to be considered hereafter in another place.Hobbes, Lev XXIV 7

Resultaten (Nederlands) 2:

Argument
Rebellion is niet gerechtvaardigd, omdat het leert anderen op dezelfde wijze te handelen (tegen de rebellen).
En voor de andere instantie van het bereiken van de soevereiniteit door de opstand; Het is duidelijk dat, hoewel de gebeurtenis te volgen, maar omdat het redelijkerwijs niet kan worden verwacht, maar eerder het tegendeel, en omdat door het verkrijgen van het zo, anderen wordt geleerd om hetzelfde op dezelfde wijze te winnen, de poging daarvan is tegen de rede.
Hobbes, Lev XV 7
Argument
Men kan niet verwijzen naar het bereiken van het eeuwige geluk te rebellie rechtvaardigen.
Er zijn een aantal dat verder te gaan en zal de wet van de natuur niet aan die regels die tot het geven van het behoud van het leven van de mens op aarde te zijn, maar om het bereiken van een eeuwige gelukzaligheid na de dood; waarop ze denken dat de schending van het verbond kan strekken, en dus zijn rechtvaardig en redelijk; zodanig zijn ze dat het een werk van verdienste te doden of af te zetten, of in opstand tegen de soevereine macht gevormd over hen door hun eigen toestemming denken. Maar omdat er geen natuurlijke kennis van goed mens na de dood, veel minder van de beloning die vervolgens moet worden gegeven aan schending van het geloof, maar alleen een geloof gegrond op andere mannen zeggen dat ze weten dat het bovennatuurlijke of dat ze weten degenen die wist hen dat anderen dat het bovennatuurlijke wist wist, schending van het geloof kan niet worden een gebod van de rede en de natuur genoemd.
Hobbes, Lev XV 8
Argument
Rebellion nooit gerechtvaardigd is omdat een reeds al zijn rechten heeft geïnvesteerd in de soeverein.
Ten eerste, omdat ze het verbond Het is te begrijpen dat ze niet verplicht zijn door de voormalige convenant om iets weerzinwekkend hiertoe. En dus ze dat al hebben ingesteld een Commonwealth, wordt daardoor gebonden verbond aan de acties en uitspraken van een eigen, kan niet rechtmatig maken een nieuw verbond onderling gehoorzaam te zijn aan een andere, in wat dan ook, zonder zijn toestemming. En daarom zijn ze die onderwerpen aan een vorst kan niet zonder zijn verlof afgeworpen monarchie en terug te keren naar de verwarring van een uiteengevallen menigte; noch dragen hun persoon van hem dat het draagt ​​aan een andere man, assemblage andere mannen, want zij zijn gebonden, een iegelijk voor elke man, om te bezitten en zijn befaamd auteur van dat alles al is hun soevereine zal doen en rechter fit te worden gedaan ; zodat elke één mens afwijkende, moet de rest van hun verbond met die man, die onrecht breken: en ze hebben ook ieder mens gegeven de soevereiniteit aan hem dat draagt ​​de persoon; en dus als zij hem af te zetten, nemen ze van hem dat wat zijn eigen, en het is zo weer onrecht. Trouwens, als hij dat attempteth af te zetten zijn soevereine worden gedood of gestraft door hem voor een dergelijke poging, hij is de auteur van zijn eigen straf, zoals wezen, door de instelling, auteur van al zijn soeverein zal doen; en omdat het onrecht voor een man om iets waarvoor hij kan worden gestraft door zijn eigen gezag te doen, is hij ook op die titel onrechtvaardig. En dat sommige mannen hebben alsof hun ongehoorzaamheid aan hun soevereine een nieuw verbond, gemaakt, niet met mannen, maar met God, dit is ook onrechtvaardig: want er is geen verbond met God, maar door bemiddeling van iemand die Gods persoon representeth, die niemand doth maar Gods luitenant, die heeft de soevereiniteit onder God. Maar dit voorwendsel van verbond met God is zo evident een leugen, zelfs in eigen geweten van de pretendenten ', dat is het niet alleen een daad van een onrechtvaardig, maar ook van een verachtelijke en onmannelijk dispositie.
Hobbes, Lev XVIII 3
Bezwaar en antwoorden
The soevereine mei, verleend, doe iets dat "een schending van het vertrouwen en van de wet van de natuur"; maar dit betekent niet rebellie rechtvaardigen.
... Het is waar dat een soevereine vorst, of het grootste deel van een soevereine vergadering, kunnen wijden het doen van vele dingen in de uitoefening van hun passies, in tegenstelling tot hun eigen geweten, dat is een inbreuk van vertrouwen en van de wet van de natuur; maar dit is niet genoeg om een onderwerp te staan, hetzij om oorlog te voeren op, of zo veel als te beschuldigen van onrecht, of enige manier om het kwaad van hun soevereine spreken; omdat ze al zijn handelingen, en, in schenkende de soevereine macht hebben toegestaan, maakte ze hun eigen. Maar in welke gevallen de commando's van vorsten zijn in strijd met het eigen vermogen en de wet van de natuur is om hierna worden beschouwd in een andere plaats.
Hobbes, Lev XXIV 7