The prisoners arrived at the Ommen

The prisoners arrived at the Ommen railway station under surveillance by the Marechaussee (Dutch police), they had to march three kilometres to the gate where they were handed over to the guards. There, a dark period started for the prisoners of Justizlager Erika. There was abuse, shouting and beatings, and anybody who dared to say anything was beaten bloody. Then the prisoners were recorded and the 'knackers' (lice, unworthy, parasites) had to stand to attention for hours on end. If they did not adhere to that, they were introduced with a popular punishment, to 'seal'. The prisoner had to move over the ground with his elbows, a long body, chin and toes stretched. If they failed to do that to the satisfaction of the guards, more beatings followed.

Constant harassments, beatings and intimidation were daily practice, even so when eating. Piping hot soup or mashed potatoes had to be eaten between the first, and second whistle, while there was never more than five minutes between whistle signals. Abstinence or halving of rations was also a common punishment, so were to the ‘wire stand’ and ‘gramophone record rotation’. ‘To stand at the wire’ was a punishment to maintain social control within a team at high level. If a prisoner made ​​a mistake, then the whole team had to stand in line, one behind the other, with one hand on the barbed wire. This lasted as long as the guard thought necessary. A more individual punishment was the aforementioned 'turning picture'. The prisoner had to push the index finger of his left hand in his ear and the index finger of his right hand, bent, on the ground and in that position go in circles around his own axis. When the prisoner fell down by vertigo, he was beaten up again, often till he went down unconscious.

When food was found in the clothing of the prisoner, it was beaten into his mouth on the parade ground. Also, public beatings were rife which were intended as a humiliation. Often a so-called ‘pillory’ was used, to which ‘offenders’ were chained. Then there was the ‘bunker’: a concrete hole in the ground, too low to stand upright in, as a heavy hatch, with long nails driven through it, shut off the hole. The bottom of the bunker was always covered with water, containing faeces and urine. Regularly, prisoners stood or sat in there for days on end, usually without food and for minor infractions, such as unauthorised talking. Many emerged from this situation traumatised and with a severe pneumonia.

Then there was the SK, or Straf Kompanie (punishment squad) consisting of an average of ten to twenty prisoners and those were even more systematically mistreated. These prisoners were beaten and kicked, particularly in the genitals, which often swelled considerably in such a way that some of them died, owing to internal bleedings. They were beaten up with clubs and rifle butts, with such violence that they sometimes broke off. The Jews who were imprisoned in Erika underwent the same treatment. They were housed separately in a tent on the grounds of the camp. At night, the Jews had to hand in their clothes to sleep naked in the cold.

The concentration camp system of Lagerpolizei (camp police, also called Kapo), introduced by the camp management whereby prisoners were employed as guard (Kapo, Erika ‘Kaputt’ (smashed) called by the prisoners), led to horrific abuses. These Kapo’s were no second in cruelty to the guards. Oberkapo Rien de Rijke in particular "excelled" in atrocities. In several cases it was simply brutal murder that took place at the many deaths in Erika. The situation at the branches in Germany the daily reality was no different. The guards applied the same methods of practice gained in Erika. The situation in Heerte (vicinity of Brunswick) in particular, was so terrible that the prisoners, guards included, returned sooner at the command of Schwier. In Heerte they were billeted at the Hermann Göringwerke, camp 35, where previously Soviet POW’s had been housed. A great number of prisoners perished, due to the frustations of the guards about their own living conditions. Guards and prisoners were led by Halbzugführer (deputy platoon leader) Driehuis.

Resultaten (Nederlands) 1:

De gevangenen aangekomen op het station Ommen onder toezicht door de Marechaussee (Nederlandse politie), ze moesten maart drie kilometer naar de gate waar ze werden overhandigd aan de bewakers. Een donkere periode begon er, voor de gevangenen van Justizlager Erika. Er was schreeuwen, misbruik en mishandeling, en om het even wie die het aandurfde om iets te zeggen bloedige werd verslagen. Vervolgens de gevangenen werden geregistreerd en de 'ergerlijk' (luizen, onwaardig, parasieten) moest staan aandacht voor uren op eind. Als ze niet aan dat voldoen, werden ze ingevoerd met een populaire straf, te 'verzegelen'. De gevangene had tot de grond met zijn ellebogen, een lang lichaam, kin en tenen uitgerekt overgaan. Als ze niet te doen dat ten genoegen van de bewakers, meer mishandeling gevolgd.Constante harassments, mishandeling en intimidatie zelfs waren dagelijkse praktijk, zodat bij het eten. Leidingen warme soep of aardappelpuree moest worden gegeten tussen de eerste en tweede fluiten, terwijl er werd nooit meer dan vijf minuten tussen fluitje signalen. Onthouding of halvering van rantsoenen was ook een gemeenschappelijk straf, dus moesten de 'draad stand' en 'gramophone record rotatie'. ' Om te staan op de draad' was een straf om sociale controle binnen een team op hoog niveau te handhaven. Als een gevangene een fout gemaakt, dan had de hele ploeg zich in lijn, achter elkaar, met één hand op het prikkeldraad. Dit duurde zo lang als de bewaker geacht. Een meer individuele straf was de bovengenoemde 'turning foto'. De gevangene had te duwen de wijsvinger van zijn linkerhand in zijn oor en de wijsvinger van zijn rechterhand, gebogen, op de grond en in die positie gaan in cirkels rond zijn eigen as. Toen de gevangene vertigo daalde, werd hij geslagen opnieuw, vaak tot hij ging onbewuste.Toen voedsel werd gevonden in de kleding van de gevangene, was het geslagen in zijn mond op het paradeterrein. Ook, publiek geslagen waren schering en inslag die waren bedoeld als een vernedering. Vaak werd een zogenaamde 'schandpaal' gebruikt, waarnaar 'daders' werden geketend. Dan er was de 'bunker': een concrete gat in de grond, te laag te staan rechtop in, als een zware Luik, met lange nagels gedreven door het, afgesloten met het gat. De bodem van de bunker was altijd bedekt met water, met uitwerpselen en urine. Regelmatig, gevangenen stond of zat daar voor dagen op eind, meestal zonder voedsel en voor kleine overtredingen, zoals ongeoorloofde praten. Velen naar voren gekomen uit deze situatie getraumatiseerd en met een ernstige longontsteking.Dan was er de SK, of Straf Kompanie (straf ploeg) bestaande uit een gemiddelde van tien tot twintig gevangenen en die waren zelfs meer stelselmatig mishandeld. Deze gevangenen werden geslagen en getrapt, met name in de genitaliën, die vaak aanzienlijk op een zodanige wijze dat sommige van hen stierven gepofte, als gevolg van interne bloedingen. Ze werden geslagen met clubs en geweer konten, met zo'n geweld dat ze soms brak af. De Joden die werden opgesloten in Erika onderging de dezelfde behandeling. Ze waren afzonderlijk gehuisvest in een tent op grond van het kamp. 'S nachts moesten de Joden hand in hun kleren te slapen naakt in de kou.Het concentratiekamp systeem van Lagerpolizei (camp politie, ook wel genoemd Kapo), geïntroduceerd door het kamp beheer waarbij gevangenen werkten als bewaker (Kapo, Erika 'Kaputt' (gebroken) genoemd door de gevangenen), heeft geleid tot verschrikkelijke misbruik. Deze Kapo waren geen tweede in wreedheid tegen de bewakers. Oberkapo Rien de Rijke met name "uitblonk" in wreedheden. In een aantal gevallen was het gewoon brute moord die plaatsvond op de vele doden in Erika. De situatie in de vestigingen in Duitsland de dagelijkse realiteit was niet anders. De bewakers toegepast dezelfde methoden van praktijken die is opgedaan in Erika. De situatie in Heerte (nabijheid van Brunswick) in het bijzonder, was zo verschrikkelijk dat de gevangenen, bewakers opgenomen, vroeg op bevel van Schwier geretourneerd. In Heerte waren ze ingekwartierd in de Hermann Göringwerke, camp 35, waar eerder Sovjet-POW's had ondergebracht. Een groot aantal gevangenen omgekomen als gevolg van de frustations van de bewakers over hun eigen levensomstandigheden. Bewakers en gevangenen werden geleid door Halbzugführer (plaatsvervangend peloton leider) Driehuis.

Resultaten (Nederlands) 2:

De gevangenen aangekomen bij het ​​Station Ommen onder toezicht door de Marechaussee (Nederlandse politie), moesten ze drie kilometer marcheren naar de gate waar ze werden overgedragen aan de bewakers. Er is een donkere periode gestart voor de gevangenen van Justizlager Erika. Er was misbruik, schreeuwen en klappen, en iedereen die het aandurfde om iets te zeggen was bloedig geslagen. Vervolgens werden de gevangenen geregistreerd en de 'Knackers' (luizen, onwaardig, parasieten) moest de aandacht te staan ​​voor uren op eind. Als ze zich niet aan dat, maakten ze kennis met een populaire straf, om 'seal'. De gevangene moest over de grond te gaan met zijn ellebogen, een lang lichaam, kin en tenen uitgerekt. Als ze niet in geslaagd om dat te doen naar de tevredenheid van de bewakers, meer afranselingen gevolgd. Constant pesterijen, mishandeling en intimidatie waren de dagelijkse praktijk ook zo bij het ​​eten. Kokend hete soep of aardappelpuree moest worden gegeten tussen de eerste en tweede fluitje, terwijl er nooit meer dan vijf minuten tussen fluitseinen. Onthouding of halvering van de rantsoenen was ook een gemeenschappelijke straf, zo waren de 'draad stand' en 'grammofoonplaat rotatie'. 'Om aan de draad staan' was een straf voor sociale controle binnen een team op hoog niveau te houden. Als een gevangene een fout gemaakt, dan is het hele team had in de rij staan, achter elkaar, met een hand op het prikkeldraad. Dit duurde zo lang als de bewaker dacht dat nodig is. Een meer individuele straf was het eerder genoemde 'draaien picture'. De gevangene moest de wijsvinger van zijn linkerhand duw in zijn oor en de wijsvinger van zijn rechterhand, gebogen, op de grond en in die positie gaan in cirkels rond zijn eigen as. Toen de gevangene viel door vertigo, werd hij opnieuw in elkaar geslagen, vaak tot hij ging bewusteloos neer. Als het voedsel werd gevonden in de kleding van de gevangene, werd geslagen in zijn mond op de parade grond. Ook publieke afranselingen waren schering en inslag, die bedoeld waren als een vernedering. Vaak wordt een zogenaamd 'kaak' gebruikt, welke "daders werden geketend. Dan was er de 'bunker': een betonnen gat in de grond, te laag om rechtop te staan ​​in, als een zwaar luik, met lange nagels gedreven doorheen, schakel het gat. De onderzijde van de bunker altijd bedekt met water, met fecaliën en urine. Regelmatig, gevangenen stond of zat daar dagenlang, meestal zonder voedsel en voor kleine overtredingen, zoals ongeautoriseerde praten. Veel voortgekomen uit deze situatie getraumatiseerd en met een ernstige longontsteking. Dan was er de SK, of Straf Kompanie (straf squad), bestaande uit een gemiddelde van tien tot twintig gevangenen en dat waren nog meer systematisch mishandeld. Deze gevangenen werden geslagen en geschopt, met name in de genitaliën, die vaak sterk opgezwollen in zodanig dat sommige stierven vanwege inwendige bloedingen. Ze werden in elkaar geslagen met knuppels en geweerkolven, met zo'n geweld dat ze soms brak af. De Joden die werden opgesloten in Erika onderging dezelfde behandeling. Ze werden apart gehuisvest in een tent op het terrein van het kamp. 'S nachts, de Joden moesten inleveren in hun kleren te slapen naakt in de kou. De concentratie kamp systeem van Lagerpolizei (kamp politie, ook wel Kapo), geïntroduceerd door de kampleiding, waarbij gevangenen werden ingezet als bewaker (Kapo, Erika 'Kaputt '(gebroken) genoemd door de gevangenen), leidde tot afschuwelijke schendingen. Deze Kapo's waren geen tweede in wreedheid tegen de bewakers. Oberkapo Rien de Rijke in het bijzonder "uitblonk" in wreedheden. In een aantal gevallen was het gewoon brute moord die op de vele sterfgevallen in Erika plaatsvond. De situatie bij de vestigingen in Duitsland de dagelijkse werkelijkheid was het niet anders. De bewakers paste dezelfde methoden van de praktijk opgedaan in Erika. De situatie in Heerte (omgeving van Brunswijk) in het bijzonder, was zo verschrikkelijk dat de gevangenen, bewakers opgenomen, keerde eerder op bevel van Schwier. In Heerte werden ze ingekwartierd bij de Hermann Göringwerke, kamp 35, waar voorheen de Sovjet-krijgsgevangenen waren gehuisvest. Een groot aantal gevangenen omgekomen, te wijten aan de frustations van de wacht over hun eigen leefomstandigheden. Bewakers en gevangenen werden geleid door Halbzugführer (plaatsvervangend pelotonscommandant) Driehuis.

Resultaten (Nederlands) 3:

De gevangenen kwamen om de Ommen station onder toezicht door de Marechaussee (Nederlandse politie), ze had tot maart drie kilometer naar de gate waar ze werden overhandigd aan de bewakers. Er, een donkere periode gestart voor de gevangenen van Justizlager Erika. Er is misbruik, schreeuwen en mishandeling, en iedereen die durfde niets te zeggen werd doodgeslagen bloedige.De gevangenen werden opgenomen en de 'vilderijen opgenomen (luizen, onwaardig, parasieten) moesten staan om aandacht voor uren op eind. Als ze zich niet houden aan dat zij werden ingevoerd met een populaire straf, naar 'seal'. De gevangene moest gaan over de grond met zijn ellebogen, een langgerekt lichaam, kin en de tenen gestrekt. Als ze heeft dat niet gedaan ten genoegen van de bewakers, meer mishandeling gevolgd.

Constante pesterijen, mishandeling en intimidatie waren dagelijkse praktijk, dus ook tijdens het eten. Gloeiend hete soep of puree moest worden gegeten tussen de eerste en tweede wedstrijd, terwijl er nooit meer dan vijf minuten tussen fluitje signalen. Abstinentie of halvering van rantsoen was ook een gemeenschappelijke straf, ze waren dus op de "draad staan' en 'grammofoonplaat rotatie'.'De draad' was een bestraffing behouden en sociale controle binnen een team op hoog niveau. Als een gevangene gemaakt ​ ​een fout maakt, dan is het hele team moesten in de rij te gaan staan, achter elkaar, met één hand op het prikkeldraad. Dit duurde zo lang als de beschermkap noodzakelijk wordt geacht. EEN meer individuele bestraffing werd genoemd "beeld".De gevangene moesten de wijsvinger van zijn linkerhand in zijn oor en de wijsvinger van zijn rechterhand, gebogen op de grond en in die positie ga in kringen rond zijn eigen as. Wanneer de gevangene viel door vertigo, hij werd geslagen, vaak tot hij vastliep onbewuste.

Wanneer eten werd gevonden in de kleding van de gevangene werd geslagen in zijn mond op de parade. Ook.De knokpartijen zijn legio die waren bedoeld als een vernedering. Vaak is er een zogenaamde 'boos' werd gebruikt, waarvoor "delinquent" werden vastgeketend. En dan was er ook nog de 'bunker': een betonnen gat in de grond, te laag om rechtop te staan, als een zwaar luik, met lange nagels dwars door het afsluiten van het gat. De onderkant van de bunker was altijd onder water met uitwerpselen en urine.Regelmatig gevangenen stond of zat er dagenlang, meestal zonder eten en voor kleine overtredingen, zoals onrechtmatige praten. Vele zijn voortgekomen uit deze situatie getraumatiseerde en met een ernstige longontsteking.

en Dan was er het SK, of Straf Kompanie (straf team) bestaat uit gemiddeld tien tot twintig gevangenen en die waren nog meer systematisch mishandeld.Deze gevangenen werden geslagen en geschopt, met name in de geslachtsdelen, die vaak aanzienlijk gestegen overheidsschulden rijzen op een zodanige wijze dat sommigen van hen overleden, ten gevolge van inwendige bloeduitstortingen. Ze werden geslagen met knuppels en geweerkolf, met zoveel geweld dat ze soms afgebroken. De Joden die gevangen waren in Erika ondergingen dezelfde behandeling.Ze werden gehuisvest apart in een tent op het terrein van het kamp. 'S nachts, de Joden moesten hand in hun kleding slapen naakt in de kou.

Het concentratiekamp systeem van Lagerpolizei (camp politie, ook wel Kapo), ingevoerd door het kamp beheer waarbij gevangenen werden tewerkgesteld als guard (Kapo, Erika "Kaputt" (geslagen) opgeroepen door de gevangenen), geleid tot gruwelijke misstanden.Deze Kapo's waren geen seconde in wreedheid tegen de bewakers. Oberkapo Rien van Gent in het bijzonder "schitteren" in wreedheden. In een aantal gevallen was het gewoon brute moord die plaatsvond tijdens de vele doden in Erica. De situatie in de filialen in Duitsland de dagelijkse realiteit is het niet anders. De schutters dezelfde methoden in de praktijk opgedaan bij Erika.De situatie in Heerte (nabijheid van Brunswijk) in het bijzonder, was zo verschrikkelijk dat de gevangenen, bewakers, weer sneller aan de opdracht van Schwier. In Heerte ze waren ingekwartierd op het Hermann Göringwerke, kamp 35, waar voorheen Sovjet POW's waren gehuisvest. EEN groot aantal gevangenen zijn omgekomen als gevolg van de frustations van de kapjes over hun eigen levensomstandigheden.Bewakers en gevangenen werden geleid door Halbzugführer (adjunct-pelotonleider) Driehuis.