Do not kill him," said the tribunes

Do not kill him," said the tribunes, "for that will only harm your cause. We will accuse him of having broken the sacred laws, and you shall yourselves pronounce his sentence."
But when the tribunes summoned Coriolanus to appear before them, he mocked both at them and at the people.
A patrician appear before the tribunes to be judged! That was to Coriolanus a foolish idea.
But although the patrician ignored the summons, the tribunes and the people met and declared that Coriolanus was banished from Rome.
Then Coriolanus was forced to leave the city. Hastening to the Volscians, he threw himself upon the mercy of their chief, Attius Tullius.
Tullius was willing to help the banished patrician to punish Rome, and soon an army, led by the chief and by Coriolanus, was on its way to the city. Town after town fell into the hands of the advancing army. At length it encamped only five miles from Rome.
The Senate, in alarm at the success of the Volscians, sent to beg for peace.
But Coriolanus sent back the Roman ambassadors, saying that unless all the towns taken from the Volscians in the last war were restored to them, peace would not be granted.
Such terms were scorned by the Senate, and it sent other ambassadors to beg for easier conditions. But Coriolanus refused even to see these messengers.
Then the priests, clad in their sacred robes, walked in solemn procession to the camp of the enemy, to try to appease the anger of the haughty patrician. But the efforts of the priests were vain.
Meanwhile, the matrons of Rome had been beseeching Jupiter to come to the aid of the city.
When the priests returned, having accomplished nothing, [72] one of these matrons said: "We will go to Veturia and Volumnia and beseech them to go plead with Coriolanus. He cannot refuse to listen to his mother and his wife, for he loves them well."
Veturia, who was stricken with grief that her son could betray his country into the hands of the enemy, needed no persuasion to go to speak with him.
Clad in black garments, she and Volumnia with her little children, followed by a band of Roman matrons set out for the camp of the enemy.
Coriolanus, when he caught sight of his mother, leaped from his seat, and running quickly toward her, would have kissed her, as was his wont.
But she, putting him aside, bade him first answer her question.
"Am I the mother of Gaius Marcius," she asked reproachfully, "or a prisoner in the hands of the leader of the Volscians? Alas! had I not been a mother, my country had still been free." As his mother said these words, his wife and children fell at his knees and clung to him. His mother's words did what nothing else had been able to do, for the proud patrician could not bear to listen to her reproaches.
With tears in his eyes he cried: "O my mother, thou hast saved Rome, but thou hast lost thy son.

Resultaten (Nederlands) 1:

Niet doden hem,"zei de tribunes,"dat zal alleen kwaad uw zaak. We zullen beschuldigen hem van de heilige wetten hebben gebroken, en u wordt zelf zijn zin spreek."Maar wanneer de tribunes Coriolanus voor hen te verschijnen opgeroepen, hij bespot zowel aan hen en aan de mensen.Een patriciër verschijnen voor de tribunes om veroordeeld te worden! Dat was een dwaas idee om Coriolanus.Maar hoewel de patriciër genegeerd de dagvaarding, de tribunes en de mensen ontmoet en verklaard dat Coriolanus uit Rome verbannen was.Dan Coriolanus werd gedwongen om de stad te verlaten. Verhaasten om de Volsci, wierp hij zich op de genade van hun leider, Attius Tullius.Tullius was bereid om te helpen de verbannen patriciër te bestraffen van Rome, en al snel een leger, geleid door de chef en door Coriolanus, was op weg naar de stad. Stad na stad viel in handen van het oprukkende leger. Het gelegerd uitvoerig slechts vijf mijl van Rome.De Senaat, in alarm op het succes van de Volsci, gestuurd om te bedelen voor de vrede.Maar Coriolanus terug stuurde de Romeinse ambassadeurs, zeggen dat tenzij alle steden ontleend aan de Volsci in de laatste oorlog werden hersteld aan hen, vrede zou niet worden verleend.Deze voorwaarden werden met voeten getreden door de Senaat, en het andere ambassadeurs te bedelen gemakkelijker voorwaarden verzonden. Maar Coriolanus weigerde zelfs om te zien deze boodschappers.Waarna de priesters, gekleed in hun heilige gewaden, vier wijd kreeg in plechtige processie naar het kamp van de vijand, om te proberen te sussen de woede van de hooghartige patriciër. Maar de inspanningen van de priesters waren tevergeefs.Ondertussen, de matrones van Rome had geweest beseeching Jupiter om te komen tot de steun van de stad.Wanneer de priesters geretourneerd, met het volbrengen van niets, [72] een van deze Matrones zei: "We gaan naar Veturia en Coriolanus en smeken ze om te gaan pleiten met Coriolanus. Hij kan niet weigeren te luisteren naar zijn moeder en zijn vrouw, want hij hen goed houdt."Veturia, die getroffen door verdriet was dat haar zoon zou kunnen zijn land in de handen van de vijand verraden, die nodig zijn geen overtuiging om te gaan met hem te spreken.Gekleed in zwarte kleding, ze en Coriolanus met haar kleine kinderen, gevolgd door een band van Romeinse Matrones uiteengezet voor het kamp van de vijand.Coriolanus, toen hij oog van zijn moeder gevangen, sprong uit zijn stoel en running snel naar haar, zou hebben kuste haar, toen zijn gewoon.Maar ze hem opzij, beval hem eerst antwoord op haar vraag."Ben ik de moeder van Gaius Marcius," ze vroeg reproachfully, "of een gevangene in de handen van de leider van de Volsci? Helaas! Ik had niet een moeder, mijn land had nog steeds geweest vrij." Zoals zijn moeder zei deze woorden, zijn vrouw en kinderen viel op zijn knieën en klampte zich vast aan hem. Zijn moeder woorden deed wat niets anders hadden kunnen doen, voor de trots patriciër niet kon dragen om te luisteren naar haar verwijten.Met tranen in zijn ogen riep hij: "O mijn moeder, gij zijt opgeslagen Rome, maar gij hebt uw zoon verloren.

Resultaten (Nederlands) 2:

Dood hem niet, "zei de tribunes," want dat zal alleen maar schade toebrengen aan uw oorzaak. We zullen hem beschuldigen van de heilige wetten hebben gebroken, en gij zult jezelf uitspreken van zijn straf.
"Maar toen de tribunes opgeroepen Coriolanus om te verschijnen voor hen spotte hij zowel op hen en naar de mensen.
Een patriciër verschijnen voor de tribunes te worden beoordeeld ! Dat was Coriolanus een dom idee.
Maar ofschoon negeerde de patriciër de dagvaarding, de tribunes en de mensen ontmoet en verklaarde dat Coriolanus werd verbannen uit Rome.
Toen werd Coriolanus gedwongen om de stad. verhaasten om Volscians te verlaten, na wierp hij zich de genade van hun leider, Attius Tullius.
Tullius was bereid om de verbannen patriciër naar Rome te straffen, en al snel een leger, geleid door de chef en Coriolanus te helpen, was op weg naar de stad. stad na stad viel in de handen van het oprukkende leger. Eindelijk gelegerd het slechts vijf mijl van Rome.
De Senaat, in alarm op het succes van de Volscians, gestuurd om te bedelen voor vrede.
Maar Coriolanus teruggestuurd de Romeinse ambassadeurs, zeggen dat, tenzij alle steden uit de Volscians in de laatste oorlog werden gerestaureerd tot hen zou vrede niet worden toegekend.
Deze voorwaarden werden geminacht door de Senaat, en stuurde de andere ambassadeurs te bedelen voor een betere voorwaarden. Maar Coriolanus weigerde zelfs deze boodschappers. Bekijk
dan de priesters, gekleed in hun heilige gewaden, liep in een plechtige processie naar het kamp van de vijand, om te proberen de woede van de hooghartige patriciër sussen. . Maar de inspanningen van de priesters waren tevergeefs. Ondertussen had de matrons van Rome is smeken Jupiter om de steun van de stad te komen wanneer de priesters terug, met niets bereikt, [72] een van deze matrons zei: "We zullen gaan om Veturia en Volumnia en smeken ze om te gaan smeken Coriolanus. Hij kan niet weigeren om zijn moeder en zijn vrouw om te luisteren, want hij houdt van hen goed. "Veturia, die werd getroffen door verdriet, dat haar zoon zijn land in de handen van zou kunnen verraden de vijand, had geen overtuiging om met hem te spreken. Gekleed in zwarte kleding, zij en Volumnia met haar kleine kinderen, gevolgd door een band van Romeinse matrons op weg naar het kamp van de vijand. Coriolanus, toen hij zag zijn moeder, sprong uit zijn stoel, snel aan de slag in de richting van haar zou hebben kuste haar, zoals zijn gewoonte was. Maar ze zetten hem terzijde, beval hem eerst haar vraag te beantwoorden. "Ben ik de moeder van Gaius Marcius," vroeg ze verwijtend , "of een gevangene in de handen van de leider van de Volscians? Helaas had ik geen moeder geweest, mijn land was nog vrij zijn." Als zijn moeder zei deze woorden, zijn vrouw en kinderen viel op zijn knieën en klampte zich aan hem. De woorden van zijn moeder deed wat niets anders kunnen doen, voor de trotse patriciër kon het niet verdragen om haar verwijten te horen was geweest. Met tranen in zijn ogen riep hij: "O, mijn moeder, gij gered Rome, maar gij hebt verloren uw zoon .

Resultaten (Nederlands) 3:

Dood hem niet, "zei de generaal," dat zou je pijn doen.We willen hem aanklagen voor schending van de heilige wetten, je moet jezelf ook dat z 'n woorden. "Maar als het ontwerp van de aedile bijeen komen, hij bespot in hun mensen.De rechter verschijnen in de adel.Dit is een stom idee.Maar ondanks de edelen genegeerd dagvaarding, de aedile en mensen ontmoeten en dat coriolanus verbannen uit Rome.En dan, 科里奥兰纳斯 gedwongen de stad te verlaten.Snel naar de volscians op hun leider, hij heeft z 'n eigen genade, 阿提乌斯·图利乌斯.Hij zal helpen de edelen van Rome verbannen te straffen, snel, een leger, onder leiding van het hoofd en de coriolanus, weg uit de stad.De stad in handen.In Rome eindelijk is slechts vijf mijl.In de Senaat, het alarm volscians succes, te smeken voor de vrede.Maar 科里奥兰纳斯 naar Rome ambassade zei, tenzij alle steden, van de in de laatste oorlog mensen terugkeren naar hun wolsey, zal de vrede niet zou worden toegekend.Deze bepalingen zijn in de Senaat, het verzoek van de andere ambassadeurs gemakkelijker te maken.Maar de coriolanus zelfs geweigerd deze Engel zien.De priesters in de heilige gewaden. Ze lopen in de plechtige, teams van het vijandelijke kamp, proberen te sussen, boze arrogante edelman.Maar de priester inspanningen tevergeefs zijn.Ondertussen, de vrouwen van Rome heeft de hulp van Jupiter in de stad.Als de priester het terug, en welke resultaten [72] een vrouw die zei: "we gaan veturia en V - nia, smeekte ze om te bidden voor de coriolanus.Hij kan niet weigeren te luisteren naar z 'n moeder en z' n vrouw, omdat hij van ze houdt. "Veturia, hij heeft verdriet, en haar zoon zou verraden hun land in de handen van de vijand, niet nodig om met hem te praten.Zwarte kleren, ze en V - nia en haar kinderen, samen met een groep van Rome huisvrouw die het kamp van de vijand.Het zien van mijn moeder, toen hij uit z 'n stoel, en snel naar haar, kus haar, dit is z' n gewoontes.Maar ze duwde hem weg, en laat hem eerst antwoord op haar vraag."Ik ben de moeder van gaius Marius," ze uitgescholden te vroeg, "of in de volscians leider in de handen van de gevangene?Oh!Mijn land is niet de moeder van mijn land, de vrijheid is nog steeds, "net als z 'n moeder zei z' n vrouw en kinderen waren op z 'n knieën.Z 'n moeder, geen andere man kan doen, en deze arrogante edelman te luisteren naar haar de schuld te geven.De tranen in zijn ogen, hij huilde en zei: "mijn moeder, je redde Rome, maar je hebt een zoon verloren.